Serial Westworld jako gra MMO
Jan 19
Mała zmiana w filozofii bloga – ponieważ oglądam straszliwie dużo seriali i filmów, będę pisał również o nich. Nie koreluje to z nazwą bloga zupełnie, ale będę udawał, że tego nie zauważam. Dziś parę słów o serialu Westworld, który jak mało które telewizyjne dzieło łączy się z grami na poziomie samej koncepcji. Zakładam, że wszyscy już serial obejrzeli, więc...
Battlefield 1 – recenzja trybu multiplayer
Jan 13
Battlefield 1 obarczony był dużym ryzykiem. Przeniesienie akcji w czasy pierwszej wojny światowej to wprawdzie nieco mniej szalony pomysł niż pokazywanie starć współczesnych policjantów i złodziei (Battlefield Hardline), ale i tak mocno ryzykowny, zwłaszcza gdy konkurencja odlatuje w przyszłość statkami kosmicznymi wielkości małych miast. Pierwsza wojna to niemal zupełny brak...
Call of Duty: Infinite Warfare – recenzja trybu single player
Jan 07
Po poprzednim Call of Duty (Black Ops III) byłem niezwykle zawiedziony. Niestety nie napisałem o tym na blogu, więc nie mam do czego linkować, ale musicie mi uwierzyć na słowo – to było najgorsze Call of Duty w historii, a grałem we wszystkie odsłony serii, nawet na starych konsolach (i mam tu na myśli Playstation 2, a nie Playstation 3). Dlatego też Infinite Warfare nie...
Bloodborne – próbowałem, naprawdę
Jan 04
Od czasów Demon’s Souls próbuję grać w tytuły From Software i konsekwentnie się od nich odbijam. W Dark Souls poległem na pierwszym bossie, w Dark Souls III chyba na czwartym zwykłym przeciwniku, a w Dark Souls II – z niewiadomych mi bliżej przyczyn – przeszedłem trzech pierwszych bossów, ale potem grę rzuciłem w kąt. Kolega z pracy przekonywał mnie, że...
Pierwsze osiągnięcie 2017 roku
Jan 01
Mało pisałem, ale nie tak mało grałem, do czego bez wątpienia wrócę w najbliższych dniach. Dzisiaj jednak jest 1 stycznia, a 1 stycznia od paru już ładnych lat staram się wywróżyć przyszłość na podstawie pierwszego osiągnięcia growego, jakie udało mi się zdobyć w danym roku. Zeszłoroczne osiągnięcie – Red Eye – sprawdziło się w stu procentach. Latałem...
Doom – wal diabła w mordę
Jul 09
Po ukończeniu ostatniego dodatku do Wiedźmina (o którym być może napiszę, ale to gra firmy, dla której pracuję, więc tekst może być opacznie zrozumiany) uznałem, że potrzebuję czegoś znacznie prostszego i szybszego. Wybór padł na (wciąż chyba jeszcze przecenionego, w sensie oczywiście monetarnym) Dooma od Bethesdy. Nie miałem wielkich oczekiwań wobec tego tytułu poza tym,...
Inside – siedzi mi w środku
Jul 04
Dzięki uprzejmości firmy Playdead (autorów Limbo) miałem okazję zagrać w Inside, grę, nad którą autorzy ci pracowali przez sześć ostatnich lat, oczywiście robiąc sobie przerwy na portowanie Limbo na wszystkie możliwe platformy świata. Tak, wiem, że nad portowaniem siedzi zwykle inny zespół niż nad nowym tytułem, ale nie mogłem się powstrzymać. W każdym razie dali mi swoją...
Gwent: The Witcher Card Game
Jun 14
Dzisiaj wreszcie mogę powiedzieć, czemu mam mało czasu na pisanie bloga – CD Projekt Red na konferencji Microsoftu zapowiedział Gwent: The Witcher Card Game (lub też Gwint: Wiedźmińska Gra Karciana, jeśli ktoś woli), czyli tytuł, nad którym w tejże firmie pracuję 🙂 Wszystkie dostępne informacje zamieściliśmy na playgwent.com, tam również zachęcam do zapisania się na...
Quantum Break – przemyślenia po skończeniu
May 23
Po dłuższej chwili przerwy udało mi się skończyć Quantum Break. Wiele o grze napisałem w pierwszych wrażeniach dobry miesiąc temu, ale teraz, gdy już pył po napisach końcowych opadł, gotów jestem do podsumowania. Quantum Break to dobra gra. Ma w sobie naprawdę fajne pomysły, olbrzymi budżet, interesujące mechaniki i potrafi nieźle przykuć do konsoli. Cierpi jednak na syndrom...
Ostatnie komentarze: